çünkü Ben Ne Zaman Bi' şey Istesem Bana Verilen Koca Bi Saçmalık~

17 yasinda bir lise öğrencisinin 1996 yılında yazmış olduğu bi intihar mektubu :

canimdan cok sevdigim annem ve babam´a

sabah uyandığınızda anne yine odama gelip beni uyandırmak isteyeceksin. belkide bu defaki soğuk tenimin sonucu, geceleri içtiğim sigara dolayısıyla açık bıraktığım pencereye yükleyeceksin. ama bu defa ben kalkmayacağım anne. çok düşündüm çok tarttım hayatin hafifliğiyle kalbimin ağrılarını . bir çok sorunuz belki yanıtsız kalacak biliyorum. ama bu dakika hiçbirini açıklamaya yetmez artık. ben boşverdim sizde boşverin. bu odada kafamı yastığa koyup tavana baktığım günlerin anisi geçiyor gözlerimden. yüreğim çok burkuldu anne , ne yalnız kalabilmeyi becerebildim nede bir birlikteliğin bir parçası olabilmeyi. beni ölüme götüren yolun hiç mümkünü olmayan bir hayat olduğunu anladım. hayatım boyunca hiç birseye karar veremedim belki ama bu intihar sanirim hayatımdaki en önemli kararım. kimsenin sucu yok sadece birilerini ben kaldıramadım

ah, umurunda mı sandın bu dünya

ah, neşesi yeter~

"duygusunu yaşamadığın, hissetmeye izin vermediğin olayları atlatamazsın."

bi' tanrıya rastlarsan, ona söyle tesadüfen yaşıyor ve şimdilik hayatta~

hayatım boyunca hafta sonunu beklediğim, sadece tatillerde yaşadığımı hissettiğim bir hayata sahip olmaktan çok korkuyorum. emekli olmayı beklemekten, kendime yanlış hayatla işkence etmekten korkuyorum.

sokakta yürümekten,toplu taşımada yalnız kalmaktan,karşı cinse hayır demekten korkmadan,gönlümüzce kıyafet giyeceğimiz,ulu orta kahkaha atabileceğimiz,mal olarak değil de can olarak değer göreceğimiz bir dünyada şiddetin,istismarın,tacizin ve tecavüzün kurbanı olmadan yaşayabilelim isterdim.

yolumuz ayrı biliyorum, ölmeden son bir defa~